ولی‌الله غلامی نجف‌آبادی روز یکشنبه در گفت و گو با خبرنگار اگزیم نیوز با اشاره بر ضرورت بهره گیری بیشتر از پتانسیل ها و مزیت‌های بومی با هدف ایجاد رونق اقتصادی در کشور؛ تحقق این امر را لازمه توسعه صادرات غیرنفتی دانست و افزود: هر کشوری باید در تولید محصول خاصی تخصص داشته باشد و آن کالا را در رقابت با سایر کشورها با هزینه پایین‌تر و به تبع آن با قیمت ارزان‌تر تولید کرده و در بازارهای جهانی به فروش برساند تا ضمن تثبیت جایگاه خود، سهم خود را در این بازارها بیشتر افزایش دهد.

وی اظهار داشت: در صورت تحقق این رویه و افزایش حضور در بازار دیگر کشورها، اقتصاد داخلی و خارجی توسعه، اشتغال افزایش و به دنبال آن فرآیند توسعه اقتصادی تسهیل می‌شود.

این فعال اقتصادی ادامه داد: اما همه کشورهای دنیا حتی آنهایی که امروزه به عنوان توسعه‌یافته شناخته می‌شوند مجبورند بخشی از نیازهای خود را از محل واردات تامین کنند چرا که هیچ کشوری در جهان وجود ندارد که بتواند تمام نیازهای خود را برآورده کند و یا در تمام محصولات صادرکننده باشد، چرا که این مهم ذاتاً با منطق اقتصاد هم همخوانی ندارد.

وی با بیان اینکه تاکید بر توسعه صادرات، امکان تخصیص بهینه منابع را فراهم می‌آورد، تصریح کرد: مطالعه روند و مسیر توسعه کشورهای پیشرفته نشان می‌دهد که تمام آنها تنها روی داشته‌های خود تمرکز، برنامه‌ریزی و سرمایه‌گذاری بلندمدت داشته‌اند و با نگاه اکید به موضوع صادرات، توانسته‌اند در کمترین بازه زمانی خود را از بزرگترین بحران‌های اقتصادی نجات داده و به جایگاه بلند اقتصاد جهانی برسانند.

غلامی نجف‌آبادی ادامه داد: ما نیز باید از این تجربیات استفاده کنیم و به جای اینکه به همه حوزه‌های اقتصادی صنایع مختلف وارد شویم و اصرار داشته باشیم که در همه حوزه‌ها، نیازهای داخلی را با تولید داخلی تامین کنیم، نگاهی هم به صادرات داشته باشیم و توان خود را روی بهره گیری از پتانسیل های نسبی موجود متمرکز کنیم در غیر اینصورت نه تنها در صادرات به نقطه مشخصی نخواهیم رسید بلکه در تامین نیازهای داخلی نیز موفق نخواهیم بود.

وی در پایان تاکید کرد: روند توسعه ژاپن و آلمان و حتی کشورهایی مانند مالزی و کره جنوبی به خوبی نشان می‌دهد که برای رسیدن به توسعه یافتگی اصلاً نیاز نیست در همه زمینه‌های تجارت جهانی وارد شد و در همه آنها به اهداف بزرگ صادرات فکر کرد و برای آن برنامه ریزی کرد چون اساساً هیچ کشوری ذاتاً این توان را نداشته و نمی‌تواند داشته باشد.